Stany Generalne

Ludwik XVI, by rozwiązać fatalną sytuację finansową państwa, zamierzał obarczyć płaceniem podatków również dwa pierwsze stany. Przedstawił taką propozycję w parlamencie, czyli na Zgromadzeniu Notabli. Zgromadzenie jednak, niechętne pomysłowi, zasłoniło się możliwością zwołania Stanów Generalnych i nie podjęło decyzji. Stany Generalne, czyli zebranie wszystkich trzech stanów społeczeństwa francuskiego, nie były zwoływane od 1614 roku. Król jednak, nie mając innego wyjścia, musiał przystać na tą propozycję parlamentu. Okazało się jednak, że podjęcie decyzji o zwołaniu Stanów to jeszcze nie wszystko – trzeba było ustalić ich formę. Dwa pierwsze stany razem z królem chciały, by stan trzeci obradował w oddzieleniu od dwóch pozostałych. To sprawiłoby, że w żaden niemal sposób nie mógłby wpłynąć na rzeczywisty przebieg obrad. Wobec tego przedstawiciele stanu trzeciego, którzy, oczywiście, chcieli wspólnych obrad dla wszystkich trzech stanów, 17 czerwca 1789 roku powołali do istnienia Zgromadzenie Narodowe, uznając się za przedstawicieli wszystkich Francuzów wchodzących w skład trzeciego stanu. Król wyraził sprzeciw i zamknął salę obrad, w której siedzibę miało Zgromadzenie Narodowe. Wówczas przeniosło się ono do królewskiej sali do gry w piłkę i w lipcu przeistoczyło się w Konstytuantę, czyli Narodowe Zgromadzenie Konstytucyjne. Podjęto jednocześnie uchwałę, że obrady stanu trzeciego będą kontynuowane aż do momentu prawnego uchwalenia konstytucji francuskiej. Wobec tego król wyraził zgodę na wspólne obrady trzech stanów.

Wiele osób uważa, że łamanie praw człowieka to jedynie problem krajów słabo rozwiniętych, głęboko zadłużonych, gdzie wiele osób zmuszanych jest do nadludzkiej pracy za marne pieniądze. Okazuje się jednak, że przykłady nieprzestrzegania najważniejszego dla każdego człowieka kodeksu można znaleźć dużo bliżej – na naszym kontynencie, a nawet w naszym kraju. W Polsce jeszcze kilka lat […]