Preludium

Klasy panujące Austro-Węgier, nie zadowalając się wpływami gospodarczymi i politycznymi w Bułgarii, a w pewnym stopniu i w Rumunii, dążyły do rozgromienia Serbii, by zrobić z niej swego wasala i umocnić hegemonię zarówno we wschodniej, jak i zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego. Imperialiści włoscy, powołując się na dzieje starożytnego Rzymu, żądali przyłączenia do Włoch Triestu i Albanii, udziału w podziale Azji Mniejszej i nowego rozdziału posiadłości kolonialnych w Afryce, a wreszcie ustanowienia hegemonii włoskiej w basenie Morza Śródziemnego. Szerokie plany zaborcze układały także koła imperialistyczne mocarstw pozaeuropejskich. Już na początku XX wieku senator amerykański A.J. Beveridge mówił: “Bóg (…) uczynił z nas doskonałych organizatorów, powołanych do ustanowienia porządku w świecie (…) Wśród wszystkich ras wskazał na Amerykanów, którzy powinni koniec końców doprowadzić do odrodzenia świata”. Zamierzano przede wszystkim umocnić swój przemożny wpływ na półkuli zachodniej oraz wzmóc penetrację w Chinach. W Japonii wśród kół wielkokapitalistycznych i militarnych dojrzewała myśl o rozciągnięciu władzy japońskiej nad całą Azją wschodnią i przyległą część Pacyfiku.

Czasy od II Wojny Światowej uważane są za czasy pokoju na świecie. Tymczasem jest to określenie błędne, mijające się z prawdą. Wystarczy spojrzeć na przykład Polski i powojennej, komunistycznej władzy gdzie nagminnie łamane były wszystkie obowiązujące prawa człowieka. Do dziś wiele ludzi, wiele Polaków nie może się nadziwić jak Polak Polakowi może zgotować taki los. […]