Konstytucja

Konstytuanta 3 września 1791 roku uchwaliła konstytucję, zgodnie z którą Francja stałą się monarchią konstytucyjną opartą na zasadzie trójpodziału władz. Władzę wykonawczą sprawował król i sześciu ministrów. Korona pozostała dziedziczna. Władca nie ponosił wprawdzie odpowiedzialności za swoją działalność za swoją działalność, ale każdy dokument królewski musiał mieć kontrasygnaturę właściwego ministra odpowiadającego przed parlamentem. Wymóg ten ograniczał władzę monarchy. Władza ustawodawcza należała do jednoizbowego parlamentu. Nie wszyscy obywatele otrzymali prawa wyborczy. O prawach wyborczych dla kobiet nawet nie myślano, a mężczyzn podzielona na kilka grup według ich statusu majątkowego. Tylko osoby bogate, płacące wysokie podatki, miały pełne prawa wyborcze. W praktyce oznaczało to zapewnienie bogatszemu mieszczaństwu wyłączność w sprawowaniu władzy. Niezgodnie z Deklaracją praw było także utrzymanie niewolnictwa koloniach oraz nie przyznanie praw politycznych Mulatom, posiadającym wszak wolność osobistą. Robotników obowiązywało praco Le Chapeliera, czyli zakaz tworzenia organizacji broniących ich praw.

Wielu Polakom wydaje się, że problem łamania praw człowieka istnieje tylko w krajach biednych, tak zwanego „Trzeciego Świata” gdzie dzieci zmuszane są do nadludzkiej pracy, ciężkiego wysiłku bez prawa do wynagrodzenia, nie mogą również chodzić do szkół. Okazuje się jednak, że nie tylko tam prawa człowieka są nagminnie łamane. Prawdą jest, że nawet na terenie […]